W środę 5 czerwca w tymczasowej siedzibie Muzeum Piaśnickiego w Wejherowie gościł Mariusz Kaliszewski, Nadleśniczy Strzebielina z siedzibą w Luzinie – autor bardzo ciekawego opracowania dotyczącego leśniczego Józefa Wilczka, który był jednym z 13 leśników zamordowanych w Lasach Piaśnickich. W spotkaniu wejherowską instytucję reprezentowała Zastępca Dyrektora ds. Muzeum Piaśnickiego w Wejherowie Teresa Patsidis oraz pracownicy: główny specjalista ds. gromadzenia zbiorów Krzysztof Dziadziuszko i specjalista ds. naukowych i edukacji dr Mateusz Ihnatowicz.
Przypomnijmy, że wśród pozostałych leśników poległych w Piaśnicy są również: inż. Roman Kuniewski – nadleśniczy Nadleśnictwa Wejherowo, Franciszek Ceynowa – emerytowany leśniczy z Domatowa, Józef Ceynowa – leśniczy Leśnictwa Domatowo, Artur Freyer – leśniczy Leśnictwa Sobieńczyce, Feliks Klonowski – leśniczym z Werblini, Leon Kreft – leśniczy z Domatowa, Leon Miotk – leśniczy z Wielkiego Kacku, Stanisław Rygulski – leśniczy Leśnictwa Rekowo, Leopold Rzerzycha – leśniczy Leśnictwa Przetoczyno, Józef Stach – leśnik, kupiec z Gdyni (obrońca Helu), Bronisław Talaśka – leśniczy Leśnictwa Starzyno i Florian Zawiskowski – leśniczy (lista nazwisk wg B. Bojarskiej „Piaśnica” | Wejherowo 2009, Wydawnictwo BiT, Gdańsk, Wydanie IV uzupełnione i poprawione).
Dyrektor Teresa Patsidis zapoznała gościa z ideą Muzeum oraz przedstawiła plany ekspozycji wystawy stałej w docelowej siedzibie, która mieścić się będzie w Villi Musica. Z kolei Nadleśniczy Kaliszewski odniósł się do swoich zainteresowań dotyczących leśniczego Józefa Wilczaka. Podkreślił, że najwięcej dla uczczenia pamięci o tym leśniku zrobił inż. Jan Waraksa, Nadleśniczy z Nadleśnictwa Góra. Z jego bowiem inicjatywy powstała ulica Józefa Wilczka w Luzinie, tablica pamięci oraz pomnik Wilczka w 1995 roku. („Pomnik to wielki kamień, usytuowany obok leśniczówki w Luzinie przy ul. Józefa Wilczka, przeorany jakby serią z karabinu, umieszczony na mocnym fundamencie stał się oparciem dla tablicy zaprojektowanej przez rzeźbiarza Wawrzyńca Sampa. Na szczególną uwagę zasługuje symbolika tablicy. Na pierwszym planie zauważamy postać leśniczego Józefa Wilczka (1877-1939), która wyłania się z leśnej mogiły. Tłem jest las piaśnicki ze złamaną sosną, a ogromna dziura w sercu J. Wilczka jest symbolem tragicznie przerwanego życia i działalności człowieka walczącego o Niepodległą Polskę.”)
Dodał, że w swoim zasobie posiada skany dokumentów z teczki akt osobowych J. Wilczka, których oryginały znajdują się w Dyrekcji Lasów Państwowych w Gdańsku.
Podzielił się też kilkoma ciekawostkami. Według jego wiedzy, J. Wilczek mógł mieć kontakt z Oddziałem II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (wywiad i kontrwywiad), jednak – jak zaznaczył - to tylko przypuszczenie. Z uwagi na trudną sytuację finansową Lasów Państwowych, wszelkie uposażenie, w tym mundur, Józef Wilczek musiał kupić z własnych środków. Z kolei w Niepodległej Polsce Józef Wilczek początkowo nie dysponował dokumentem potwierdzającym jego tożsamość, wobec czego okazywał swoje zdjęcie, które na drugiej stronie było poświadczone pieczęcią Księcia Pawła Sapiehy (u którego pracował jako leśnik od 15 maja 1918 do 31 grudnia 1920 roku), a także adnotacją potwierdzającą jego tożsamość. Bardzo cennym, a zarazem interesującym "znaleziskiem" jest zaświadczenie zdrowia Józefa Wilczka wystawione przez doktora Franciszka Panka.
Dzięki uprzejmości Nadleśniczego Mariusza Kaliszewskiego, do zbiorów Muzeum trafiły: biogram Józefa Wilczka oraz kopie dokumentów.
Warto przytoczyć fragment opinii wystawionej Józefowi Wilczkowi z czasów jego pracy w majątku Księcia Pawła Sapiehy, z którą to zapoznać się możemy czytając opracowanie M. Kaliszewskiego:
"…Będąc pilnym, uczciwym i sumiennym pracownikiem, zyskał nasze zupełne zadowolenie i uznanie, tak, że z żalem rezygnację Jego przyjmujemy, a tusząc że takim jakim był dotychczas i nadal pozostanie, każdemu z P.T. potrzebujących polecić go możemy z całą sumiennością jako zdolnego leśnika a podwładnego urzędnika i człowieka bez zarzutów”.
Udostępnij:
