Kazimierz Downarowicz urodził się 01 czerwca 1885 roku w miejscowości Klikowa w powiecie radomskim. Jego ojcem był Medard Downarowicz, matką Stefania z domu Hornowska. Miał siostrę Marię i trzech braci: Józefa, Stanisława Józefa i Medara. Stanisław Józef pełnił funkcje ministra spraw wewnętrznych i wojewody poleskiego. Brat Medar był ministrem skarbu państwa w rządzie Ignacego Daszyńskiego oraz ministrem ochrony kultury i sztuk pięknych w rządzie Jędrzeja Moraczewskiego.
Kazimierz posiadał solidne wykształcenie. Szkołę średnią ukończył w Mitawie na Łotwie, następnie studiował w Liège w Belgii na wydziale inżynierii. Po ukończeniu studiów pracował kilka lat w Sheffield w Anglii. W 1918 roku został wysłany do Anglii i zajmował się jeńcami polskimi skoncentrowanymi w obozach niemieckich. Po porozumieniu się rządu polskiego z rządem angielskim w 1919 roku Downarowicz zorganizował dla wyodrębnionych polskich żołnierzy transport do Francji, gdzie jeńców zorganizowano w wojsko polskie. Kazimierz Downarowicz był odpowiedzialnych za organizację tychże obozów.
Fot.: Kazimierz Downarowicz z czasów pełnienia funkcji Konsula w Kurytybie. Zbiory Narodowe Archiwum Cyfrowe.
W 1919 roku we Francji w Albeville zawarł związek małżeński z Haliną Kraszewską. W 1920 roku rozpoczął pracę w polskiej dyplomacji, zostając attache emigracyjnym w Antwerpii w Belgii. Tam urodziła się jego córka Danuta Zofia.
Fot.: Fotografia grupowa personelu Konsulatu RP w Kurytybie. Widoczny kierownik Konsulatu Kazimierz Downarowicz (siedzi w pierwszym rzędzie w środku). Zbiory Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Po dwóch latach pracy w Belgii, został awansowany na stanowisko konsula. Głównie zajmował się pracą społeczną. Jako konsul zorganizował Biuro Emigracyjne do pomocy rodakom przejeżdżającym przez Antwerpię. Był również prezesem Komitetu nad Wychodźstwem, który zajmował się pomocą rodakom emigrującym do Belgii w celach zarobkowych. Organizował także szkoły i sprowadzał nauczycieli z Polski do pracy z polską młodzieżą i dziećmi. Energię i potencjał Kazimierza Downarowicza Rząd II RP postanowił spożytkować przenosząc go w 1928 roku na stanowisko konsula w Konsulacie Generalnym w Kurytybie w Brazylii. Stanowisko obiją w połowie sierpnia, po krytykowanym przez Polonie poprzedniku. Do Brazylii przybył wraz małżonka Haliną i 7 letnią wówczas córką. Stanowisko konsula pełnił przez 4 lata. Kurytybę opuścił na początku kwietnia 1934 roku. W pamięci członków Polonii zapisał się jako osoba bardzo szanowana, zarówno za charakter jak i dokonania. Kazimierz Downarowicz zainicjował organizowanie Kółek Rolniczych, przeprowadził gruntowne studia i analizy nad handlem i przemysłem w południowych stanach Brazylii, których wyniki wykorzystywano w późniejszych latach.
Fot.: Fotografia grupowa personelu Konsulatu RP w Kurytybie na tle gmachu Konsulatu. Widoczny kierownik Konsulatu Kazimierz Downarowicz (czwarty z lewej). Zbiory Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Po powrocie do Polski pracował w Ministerstwie Skarbu, skąd delegowano go w połowie września 1934 do Gdyni, mianując jednocześnie kierownikiem Działu Postępowania Celnego i radcą Urzędu Celnego.W trakcie swojej pracy zawodowej był prezesem Koła Urzędników Celnych oraz członkiem Polskiego Związku Zachodniego. Odznaczono go złotym Krzyżem Zasługi i Oficerskim Krzyżem Belgijskim oraz w 1937 roku Medalem Niepodległości za pracę na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości. Po wkroczeniu do Gdyni Niemców Kazimierz Downarowicz został aresztowany, a następnie w listopadzie 1939 roku zamordowany w Lasach Piaśnicy koło Wejherowa.
W 1946 roku w trakcie ekshumacji rozpoznała go żona. Spoczął na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
Udostępnij:
