Skupisko grobów oznaczonych numerami od 5 do 9 jest jednym z trzech miejsc najliczniejszej koncentracji mogił. Jak stwierdziła komisja ekshumacyjna w 1946 roku, grób nr 5 miał 9 metrów 50 centymetrów długości, 3 metry 80 centymetrów szerokości i 3 metry 80 centymetrów głębokości. Zbiorowa mogiła została opróżniona podczas niemieckiej akcji usuwania śladów zbrodni. Odnaleziono w niej jedynie łuski pocisków karabinowych, nożyczki i tabakierkę.
Zazwyczaj dla więźniów z Pomorza Gdańskiego i Kaszub ostatnim etapem przed rozstrzelaniem w Piaśnicy było więzienie w Wejherowie, do którego dowożono ich z lokalnych więzień i obozów, a następnie przetrzymywano przez krótki czas przed egzekucją. Prawdopodobnie zdarzały się wypadki, gdy skazańców przywożono na miejsce kaźni wprost z więzienia w Pucku lub z więzień i obozów dla internowanych w Gdyni i Gdańsku, a także innych miejscowości. Transporty z Rzeszy docierały do Wejherowa koleją. Zazwyczaj wykorzystywano w tym celu pociąg relacji Lębork-Gdańsk, do którego przyczepiano na końcu tak zwane „wagony specjalne”, pełne mężczyzn, kobiet i dzieci przeznaczonych na stracenie w Piaśnicy. Na stacji w Wejherowie wagony te były odczepiane, a następnie przetaczane na bocznicę tzw. ładowni towarowej, mieszczącą się obok przejazdu kolejowego przecinającego szosę Wejherowo-Krokowa. Tam ładowano ofiary do samochodów ciężarowych, dokonując przy tym selekcji, podczas której rozdzielano rodziny i odbierano dzieci matkom.
Skazańców dowożono do lasu krytymi samochodami ciężarowymi, którym towarzyszyły motocykle i samochody osobowe przewożące eskortę oraz członków plutonu egzekucyjnego. Teofil Mudlaff – dróżnik szosy Wejherowo - Krokowa – twierdził, że jesienią 1939 roku każdego dnia obserwował konwoje liczące nawet do 12 samochodów wjeżdżających do lasu.
Fragment tekstu pochodzi z: „Przewodnik Piaśnica. Miejsce niemieckich zbrodni na Pomorzu w 1939 roku” Przewodnik po Piaśnicy
Udostępnij:
