Kazimiera Józefa Panek urodziła się 04 marca 1896 roku w Wejherowie. Jej ojcem był Franciszek Panek, znany wejherowski lekarz i Antonina, z domu Szyszko.
Kazimiera miała siostrę bliźniaczkę Marię, oraz dwie starsze siostry Stanisławę i Annę. Ukończyła naukę w Wyższej Szkole dla Dziewcząt w Wejherowie (Höhere Mädchenschule) a następnie w 1916 roku została absolwentom Wyższej Szkoły Średniej dla Dziewcząt w Gdańsku (Oberlyzeum). Z wykształcenia była nauczycielką i tejże profesji poświęciła swoje życie. W czasie zaborów zajmowała się tajnym nauczaniem.
W 1920 roku rozpoczęła pracę jako nauczycielka w nowo utworzonym Gimnazjum Męskim w Wejherowie, a następnie uczyła w szkole ćwiczeń przy wejherowskim Seminarium Nauczycielskim. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Kazimiera Panek, jako komisarz polski w dniu 10 lutego 1920 roku symbolicznie przejęła budynek wejherowskiego gimnazjum od Anastazego Barabasza, wówczas jedynego nauczyciela Polaka w tejże szkole.
Była również członkinią polskiego Związku Zachodniego, Związku Harcerstwa polskiego, Towarzystwa Sportowego Kaszubja i Polskiego Czerwonego Krzyża. Kazimiera Panek piastowała także funkcję prezeski Klubu Tenisowego w Wejherowie. Była jedną z inicjatorek budowy w Wejherowie kortów tenisowych.
Jej zaangażowanie społeczne zaowocowało tym, że wraz z Anną Scheibiną założyła Komitet Wyborczy Kobiet w Wejherowie. W 1933 roku została wybrana radną miejską w Wejherowie, startując do wyborów z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem.
We wrześniu 1939 roku po zajęciu Wejherowa przez Niemców, Kazimiera Panek wraz z siostrą Stanisławą, została aresztowana. Niemcy przetrzymywali ją w wejherowskim więzieniu. W dniu 11 listopada, razem z ponad 300 polskimi patriotami została wywieziona do lasów Piaśnicy i tam zamordowana.
Udostępnij:
