Stanisława Maria Panek urodziła się dnia 16 listopada 1894 roku w Wejherowie. Jej ojcem był Franciszek Panek – lekarz, społecznik, a matką Antonina z domu Szyszko. Stanisława była najstarszą z rodzeństwa, miała cztery siostry Kazimierę, Marię, Annę oraz Józefę która zmarła zaraz po urodzeniu w 1893 roku.
Ukończyła naukę w Wyższej Szkole dla Dziewcząt w Wejherowie, a następnie w 1915 roku Wyższą Szkołę Średnią dla Dziewcząt w Gdańsku.
W 1916 roku Stanisława Panek rozpoczęła pracę zawodową jako nauczycielka w szkole dla dziewcząt w Wejherowie przy ulicy Klasztornej.
Wraz z siostrami Anną i Kazimierą założyła Towarzystwo Śpiewu „Lutnia”, które zainaugurowało swoją działalność w 1919 roku. Kiedy w lutym 1920 roku w Wejherowie witano wkraczające Wojsko Polskie pod dowództwem gen. Józefa Hallera, dyrygowała chórem śpiewającym patriotyczne pieśni na balkonie wejherowskiego ratusza.
Od 1920 roku pracowała jako nauczycielka języka polskiego w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim w Wejherowie, a następnie 1921 roku w Instytucie Języka Polskiego w Warszawie. W tym samym czasie kształciła się również w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie w klasie fortepianu.
Po powrocie do Wejherowa nadal uczyła w Seminarium Nauczycielskim, pracowała również w gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego.
We wrześniu 1932 roku weszła w skład powiatowego komitetu obchodu Dni Chopinowskich, a w maju 1933 roku zasiadała w komisji organizującej Regionalne Towarzystwo Naukowe w Wejherowie. Od 1938 roku zasiadała w zarządzie Teatru Kaszubskiego im. Hieronima Derdowskiego w Wejherowie.
Działalność i zasługi Stanisławy zostały docenione poprzez odznaczenie jej Złotym Krzyżem Zasługi.
Po zajęciu Wejherowa przez Niemców we wrześniu 1939 roku, wraz z siostrą Kazimierą została aresztowana i osadzona w wejherowskim więzieniu. W dniu 11 listopada, razem z ponad 300 polskimi patriotami została wywieziona do Lasów Piaśnicy i tam zamordowana.
Udostępnij:
