Franciszek Balk urodził się 25 stycznia 1900 r. w Starogardzie. Rodzicami jego byli Franciszek Balk, a matką Józefina z domu Wick. Był żonaty z Bronisławą z domu Barkowską, z którą miał trójkę dzieci: Marię (1925), Franciszka (1926) i Władysława (1926).
Od 1925 r. pracował jako stolarz w Starogardzkiej Fabryce Mebli, a następnie w latach 1935-1939 w Fabryce Mebli w Gościcinie, gdzie był przewodniczącym Wydziału Fabrycznego. W Gościcinie udzielał się na rzecz lokalnej społeczności. Uczestniczył w pracach na rzecz szkoły, organizował życie kulturalne we wsi. Prowadził Związek Rezerwistów i organizację „Strzelec”. Należał do Polskiego Związku Zachodniego.
W 1938 r. otrzymał Brązowy Krzyż Zasługi. W 1939 r. został powołany przez Komendę Rejonu Gdynia do służby wojskowej w Lądowej Obronie Wybrzeża. Służył pod dowództwem pułkownika Stanisława Dąbka. Po wybuch II wojny światowej bronił Gdyni, Oksywia i przyległych terenów. Po kapitulacji dostał się do niemieckiej niewoli. W połowie października 1939 r. został z niej zwolniony.
Po jego powrocie do domu on i jego rodzina byli szykanowani przez Niemców. Franciszek Balk został usunięty z pracy w fabryce mebli w Gościcinie. Rodzinę Balków wyrzucono z zajmowanego mieszkania, straszono wywiezieniem do obozu. Na żądanie Niemców jego żona bezpłatnie sprzątała pomieszczenia żandarmerii i urzędu gminy, a Franciszek Balk został skierowany przez niemiecki urząd pracy do rozbiórki ceglanego ogrodzenia przy szkole nr 4 w Wejherowie. Został ponownie aresztowany przez Niemców w dniu 13 grudnia 1939 r. i umieszczony w wejherowskim więzieniu, gdzie przebywał do 11 stycznia 1940 r. W więzieniu pracował w stolarni wykonując meble dla naczelnika więzienia. Franciszek Balk został zamordowany w Lasach Piaśnickich zimą 1939/1940.
Udostępnij:
