Oddziały polskie od 18 stycznia 1920 roku zgodnie z planem przejmowały ziemie pomorskie. Poszczególne miejscowości przejmowano od wycofujących się wojsk niemieckich, aż do 11 lutego 1920 roku, kiedy to ostatni żołnierze opuścili Gdańsk.
Pomimo kilku incydentów, wśród których było kilka prób stawiania zbrojnego oporu, a także liczne przypadki sabotażu, odzyskiwanie Pomorza dla Polski przebiegało bez większych zakłóceń. 10 lutego 1920 roku generał Józef Haller, dowódca frontu pomorskiego wraz z ministrem spraw wewnętrznych Stanisławem Wojciechowskim oraz nową administracją Województwa Pomorskiego przybył do Pucka, gdzie dokonał symbolicznych zaślubin Polski z Bałtykiem poprzez wrzucenie do morza pierścieni ofiarowanych przez polską ludność Gdańska.
Głównym punktem zorganizowanych uroczystości była msza dziękczynna i poświęcenie Bandery Polskiej. Tak wspominał ten dzień gen. Haller:
„Po mszy św., przy salutach armatnich i odegraniu hymnu polskiego, morska bandera polska wzniosła się na maszt. Dotychczas strażnik wybrzeża, rybak kaszubski, z jedną bronią, wiosłem u boku, oddawał straż w ręce marynarza polskiego. Stojąc pod banderą, oświadczyłem w krótkim przemówieniu, żeśmy wrócili nad morze i że Rzeczpospolita Polska staje się znowu władczynią na swoim Bałtyku…”.
[Józef Haller, Pamiętniki, Łomianki 2014]
Tego dnia naród polski zyskał 140 kilometrowy płat zaniedbanego gospodarczo wybrzeża morskiego. Okoliczność ta wzbudzała radość i nadzieję w społeczeństwie polskim.
Fotografia pochodzi ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego.
Udostępnij:
