Antoni Gelles urodził się 31 lipca 1889 roku w Śniatynu w rodzinie Jana i Julianny z domu Lewenberg.
Od 1914 służył w 4. kompani I baonu 2. Pułku Piechoty Legionów Polski, później w 3. Pułku Piechoty Legionów Polskich. 25 lutego 1915 roku został ranny w pierś pod Niżniowem i odesłany do szpitala. Od 4 grudnia 1917 roku był żołnierzem Komendy Placu Polskiego Korpusu Posiłkowego w Wiedniu. W 1918 roku został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski, skąd udało mu się uciec do Warszawy i wstąpić do Polskiej Organizacji Wojskowej.
Po odzyskaniu przez Polskę Niepodległości Antoni Gelles przeniósł się do Krakowa, gdzie ukończył studia geograficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1931 roku zdał egzamin uprawniający do nauczana geografii i biologii w szkołach średnich i seminariach nauczycielskich. W latach 30. XX wieku rozpoczął prace w wejherowskich szkołach między innymi w Seminarium Nauczycielskim i Liceum Pedagogicznym. Od 1934 roku współpracował przy tworzeniu tak zwanego Samorządowego Kursu, którego celem było przygotowanie do pracy w samorządzie, w ramach Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Przez kilka lat zasiadał w miejskiej Komisji do spraw Upiększania Miasta Wejherowa obok Wilhelma Tyszkowskiego, Kazimiery Panek, Józefa Urbańskiego i Józefa Magnusa.
Antoni Gelles był członkiem Związku Zachodniego. Angażował się w życie wejherowskich harcerzy, jako były legionista brał czynny udział w uroczystościach upamiętniających Marszałka Józefa Piłsudskiego. Często odwiedzał z młodzieżą Kraków, w którym żyła jego dalsza rodzina. Był również członkiem wejherowskiego teatru im. Hieronima Derdowskiego.
Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez gestapo i od października 1939 roku przebywał w wejherowskim więzieniu. Razem z grupą ponad 300 polskich patriotów, został wywieziony a następnie 11 listopada 1939 roku zamordowany w Piaśnicy.
Udostępnij:
