W dniu 1 września 1939 roku po napaści Niemiec na Polskę, pierwszym celem okupanta była z góry zaplanowana likwidacja Polaków czynnie zaangażowanych w budowanie fundamentów II Rzeczypospolitej. Nastąpiły masowe aresztowania polskich patriotów na podstawie wcześniej przygotowanych list proskrypcyjnych, powstałych m.in. z donosów mniejszości niemieckiej, a następnie wywózki osób aresztowanych do miejsc straceń. Największa intensyfikacja niemieckich masowych egzekucji nastąpiła na Pomorzu Gdańskim, gdzie ludność polska zaraz na początku wojny zaznała niemieckiego piekła okupacji. W wyniku operacji „Tannenberg”, „Säuberungsaktion” i „Intelligenzaktion” jesienią 1939 roku do wiosny 1940 roku na Pomorzu Niemcy zamordowali około 30 tysięcy osób, w ponad 400 staranie wybranych miejscach kaźni. Do największych pomorskich miejsc zbrodni należały: Piaśnica koło Wejherowa, Szpęgawsk koło Starogardu Gdańskiego, Lasy Kaliskie obok Kartuz, Skarszewy, Mniszek koło Świecia nad Wisłą, Igły w Chojnicach, Rudzki Most koło Tucholi, Karolewo i Radzim koło Sępólna Krajeńskiego, Paterek koło Nakła nad Notecią, Tryszczyn i fordońska Dolina Śmierci koło Bydgoszczy, Barbarka koło Torunia, Klamry koło Chełmna, Łopatki koło Wąbrzeźna oraz Skrwilno koło Rypina.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 13 stycznia 2023 roku przyjął uchwałę upamiętniającą ofiary niemieckiej zbrodni pomorskiej 1939 roku, ustanawiając dzień 2 października Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Niemieckiej Zbrodni Pomorskiej 1939 roku.
Udostępnij:
