Urodził się 28 sierpnia 1878 r. w Lublewie, w powiecie Świecie. Był synem małorolnego rolnika Franciszka i Rozalii z d. Mrozik. W roku 1890 rozpoczął naukę w Collegium Marianum w Pelplinie, którą ukończył w 1895 r. Uczył się również w gimnazjum w Chełmnie. Powołanie do kapłaństwa poczuł w 1899 r. i zaraz po maturze, rozpoczął studia w Seminarium Duchownym w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 marca 1903 r. Od 1903 r. posługiwał jako wikariusz w Gdańsku w parafii pw. św. Ignacego Loyoli. W tym też czasie wstąpił to Toruńskiego Naukowego Towarzystwa, w którym działał do 1921 r. Do 1910 r. był jeszcze wikariuszem w Łasinie i Wąbrzeźnie. W 1910 r. został proboszczem w Swarzewie w parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Posługiwał tam do swojego aresztowania w 1939 r. Co interesujące, od 1910 był prezesem Związku Kapłanów „Unitas” na okręg pucki. W czasie swojej posługi tak przed 1910 r., jak i po tym roku, był postrzegany jako gorliwy kapłan, patriota, a także społecznik. Po wybuchu II wojny światowej i napaści Niemiec oraz Rosji Sowieckiej na Polskę, został aresztowany w dniu 11 września 1939 r. i przetrzymywany w więzieniu w Wejherowie. Po niedługim czasie zwolniony. Ponownie aresztowany w dniu 24 października i przetrzymywany najpierw w Lęborku, następnie Wejherowie, a później w obozie przejściowym ZL Neufahrwasser w Nowym Porcie. Tam był okrutnie torturowany. Wybito mu zęby i połamano palce. Z Nowego Portu wywieziono go do Piaśnicy i 8 listopada 1939 r. zamordowano.
Udostępnij:
