Grób numer 17, nazywany „grobem kości”, miał 10 m długości, 3 m 80 cm szerokości i 2 m 90 centymetrów głębokości. Zgodnie z ustaleniami komisji ekshumacyjnej z 1946 roku w grobie były kiedyś zwłoki ofiar egzekucji, zostały jednak wydobyte i spalone podczas niemieckiej akcji niszczenia śladów zbrodni. Na mogile stoi rzeźba – pieta, autorstwa artysty dr. hab. Tomasza Sobisza.
Fot.M. Jasiński, 2017.
Egzekucje w Piaśnicy przeprowadzane były w ramach niemieckiej akcji pod kryptonimem „Intelligenzaktion”. Celem akcji było wyeliminowanie polskiej warstwy przywódczej. Niemcy do warstwy tej zaliczali m.in: osoby duchowne, wyższych urzędników, nauczycieli, lekarzy, kupców, przedsiębiorców, właścicieli ziemskich, osoby z wyższym i średnim wykształceniem. Do kategorii warstwy przywódczej zaliczano również członków partii politycznych oraz stowarzyszeń krzewiących polskość. Wśród nich były takie organizacje jak np.: Polski Związek Zachodni, Towarzystwo byłych Powstańców i Wojaków, Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” czy Kurkowe Bractwo Strzeleckie.
Niemcy przez eliminację polskich środowisk przywódczych chcieli doprowadzić do sytuacji, w której nikt nie będzie zagrażał ich zamiarom trwałej germanizacji ziem przyłączonych do Rzeszy i zapobiec ewentualnemu zorganizowanemu oporowi. Akcja była realizowana w wielu regionach kraju, jednak na Pomorzu miała jedną z najkrwawszych odsłon. Jej ofiarą padło według różnych źródeł co najmniej 30 tys. Polaków.
Niemcy do akcji likwidacji polskich elit przygotowywali się już przed inwazją na Polskę we wrześniu 1939 roku. Sporządzone zostały wówczas specjalne listy osób, które po napaści niemieckiej na Polskę miały zostać zatrzymane, umieszczone w więzieniach oraz zaimprowizowanych aresztach, następnie przetransportowane w miejsce egzekucji i zamordowane.
Fragment tekstu pochodzi z: „Przewodnik Piaśnica. Miejsce niemieckich zbrodni na Pomorzu w 1939 roku”, wydanego w 2017 roku. Przewodnik po Piaśnicy
Udostępnij:
